زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

عبدالله بن وهب فهری (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)





ابومحمد عبدالله بن وهب فهری (۱۲۵-۱۹۷ق)، از فقیهان و محدثان مالکی مذهب قرن دوم هجری قمری در مصر بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری، وی در ذی قعده سال ۱۲۵ در سرزمین مصر چشم به جهان گشود و از هفده سالگی به تحصیل علم پرداخت. از بزرگانی چون مالک بن انس و لیث استفاده کرد. در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، از او قرائت و فقه آموخت و از مالک و ابن جریج روایت نقل می‌کرد. سحنون و دیگران به نقل روایات او پرداخته‌اند. ایشان یکی از دانشمندان و فقیهان مذهب مالکی در عصر خود بود. به دنبال پیشنهاد قضاوت، خود را مخفی کرد و از این کار دوری نمود. بین فقه، حدیث و عبادت جمع کرده بود. صد هزار حدیث را روایت کرده که هفتاد هزار از آن احادیث در دسترس است. رجال‌شناسان عامه او را ثقه و مورد اعتماد شمرده‌اند.

۲ - تالیفات



آثارش عبارت‌اند از: کتابی در تفسیر الموطا الکبیر اهوال القیامة الموطا الصغیر، المجالسات عن مالک
[۱۴] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۴، ص۴۲۸.
و الجامع فی الحدیث.

۳ - وفات



سرانجام در شعبان سال ۱۷۷
[۱۷] بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۲۰۱.
یا ۱۹۷ در مصر درگذشت.

۴ - پانویس


 
۱. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۳۴۶.    
۲. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۸.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۲۶۶.    
۴. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۸.    
۵. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۶۳.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۲۶۶.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۲۲۳-۲۲۴.    
۸. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۸.    
۹. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۴۴.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۲۶۶.    
۱۱. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۹.    
۱۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۶۲.    
۱۳. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۹۰۸.    
۱۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۴، ص۴۲۸.
۱۵. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۷۶.    
۱۶. ابن جزری، محمد بن محمد، غایة النهایه، ج۱، ص۴۶۳.    
۱۷. بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۲۰۱.
۱۸. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۲۱۸.    
۱۹. نویهض، عادل، معجم المفسرین، ج۱، ص۳۲۹.    
۲۰. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۵، ص۱۸۹.    
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۵۲۱.    
۲۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۶۲.    
۲۳. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۲۸.    
۲۴. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۰، ص۴۱.    
۲۵. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۲۸۶.    


۵ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۲، برگرفته از مقاله «عبدالله فهری».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.